Prilikom zaključivanja Ugovora o kreditu sa bankama, fizička i pravna lica često stupaju u nedefinisan poslovni odnos, kojim se stranka, odnosno korisnik kredita, dovodi u zabludu o troškovima obrade kredita. Naime, praksa je pokazala da su banke dugi niz godina zaključivale sa klijentima, odnosno korisnicima kredita, ugovore o kreditu u čiju su sadržinu unošene po zakonu ništave odredbe, a koje se tiču troškova obrade kredita, te su banke na taj način neosnovano naplaćivale navedene troškove, kao i kamatu po osnovu tih troškova.
U prilog ovim tvrdnjama, govori i činjenica da je Vrhovni kasacioni sud, kao najviša instanca sudstva Republike Srbije, u maju mesecu 2018. godine doneo presudu kojom je nedvosmisleno zauzeo stanovište da banke nemaju pravo na naplatu troškova obračuna kredita koji nisu predočeni,odnosno poznati, korisniku kredita.
Prema stanovištu Vrhovnog kasacionog suda, da bi banka imala pravo na troškove obrade kredita neophodno je da ugovor sadrži jasne i nedvosmislene podatke o troškovima obrade kredita. Dakle, potrebno je da su troškovi obrade kredita realni, da su transparentni, kao i da je korisnik kredita upoznat sa njima. Samo unošenje odredbe o troškovoma obrade kredita, kao ugovorne obaveze korisnika kredita prema banci, bez isticanja šta oni taksativno obuhvataju, predstavlja neosnovano potraživanje banke koje je suprotno čitavom nizu odredbi Zakona o obligacionim odnosima.
Imajući u vidu navedeno, svakom licu koje je sa bankom zaključilo Ugovor o kreditu, koja mu je tom prilikom obračunala i naplatila neodređene troškove obrade kredita, stoji na raspolaganje pokretanje parničnog postupka podnošenjem Tužbe za obradu kredita.
U poslednjih nekoliko godina je pred sudovima Republike Srbije vođeno više od 30.000 parničnih postupaka protiv banaka po ovom osnovu, a ovaj broj iz godine u godinu enormno raste. Dakle radi se o sporovima, koji relativno kratko traju i koji u osnovi ne zahtevaju dodatno finansijsko veštačenje, što znači da su sudski troškovi svedeni na minimum.
Pokretanjem ovog postupka stranke mogu da potražuju i naplatu zakonske zatezne kamate po osnovu neosnovano naplaćenih troškova obrade kredita od strane banke.
Advokatska kancelarija Popović ostavlja mogućnost strankama da, kad je reč o troškovima zastupanja, uzajamne odnose regulišu putem Ugovora o procentu. Dakle, stranke ne plaćaju advokatske troškove po osnovu izvršene radnje nego procentualno ugovoreni iznos i to tek po okončanju postupka, odnosno naplate dosuđenog iznosa od banke. Na ovaj način se omogućava da instrumenti pravne zaštite budu dostupni svakom građaninu, bez obzira na imovinsko stanje.
Dugogodišnja praksa iz imovinsko-pravnih odnosa i usluga savetovanja stranaka prilikom stupanja u kreditni odnos, visokopozicionirali su kancelariju Popović u pružanju pravne podrške i rešenja svojim klijentima. Ukoliko imate bilo kakve nedoumice ili Vam je potrebno stručno mišljenje o postojanju i zaštiti Vaših prava budite slobodni da nas kontaktirate.
Učestalost tužbi za obradu kredita polazi od činjenice da su banke godinama iskorištavale svoj monopolski položaj i potpuno neosnovano naplaćivale troškove obrade kredita ili troškove takozvaknog praćenja kredta. Naime, jednostranim formiranjem ugovora i Opštih uslova poslovanja banke su vrlo lako mogle da “nametnu” korisnicima kredita pojedine ugovorne odredbe sa ovako paušalno određenim troškovima te ukoliko potencijalni korisnik kredita ne pristine na ovu odredbu izgubio bi mogućnost podizanja kredita.
Tužba za obradu kredita postale su jedini instrument za povraćaj novčanog iznosa naplaćenog kao troškovi obrade kredita od strane banke. Naime, svesni opšte prihvaćenog stav sudske prakse kao i masovnih troškova parničnog postupka koje prouzrokuju ove tužbe, banke uglavnom priznaju tužbeni zahtev po ovom osnovu odmah po prijemu tužbe pa se tako ovi postupci završavaju na jednom ili eventualno dva ročišta.
Kontaktirajte nas
Radujemo se što ćemo vas upoznati.
Saznajte više o vašim pravima.