Koja imovina podleže plaćanju poreza na imovinu?

Svaka nepokretnost koja se nalazi u Vašem vlasništvu podleže obavezi plaćanja godišnjeg poreza na imovinu.

Naime, pomenuti porez na imovinu predstavlja porez koji se plaća na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije, a obaveza plaćanja pomenutog poreza nastaje danom sticanja prava na nepokretnosti.

Dakle, svaki vlasnik određene nepokretnosti bilo da je reč o stanu, garaži, zemljištu, treba da ima na umu da je zakonom obavezan na plaćanje poreza na imovinu, koji je utvrđen rešenjem Poreske uprave.

Da li se porez na imovinu može plaćati parcijalno?

Pomenuti porez se plaća svake godine za tekuću godinu, a vlasnik nepokretnosti se može odlučiti da porez plati odjednom u celosti ili po kvartalima, dakle u tri rate na svaka četiri meseca tekuće godine.

Kako i ko utvrđuje vrednost imovine na koju se plaća porez?

Nadležna poreska uprava pre nego što donese rešenje o porezu na imovinu koji trebate platiti, uzima u obzir nekoliko kriterijuma koji podrazumevaju pre svega utvrđivanje vrednosti nepokretnosti u pitanju. Vrednost nepokretnosti utvrđuje organ jedinice lokalne samouprave i to naspram površine predmetne nepokretnosti, a u obzir se obavezno uzima i prosečna cena kvadratnog metra u zoni u kojoj se nalazi nepokretnost.

Ko utvrđuje visinu iznosa poreza?

Ono što predstavlja novinu, jeste obaveza javnog beležnika da nakon overe ugovora kojim ste stekli svojinu na određenoj nepokretnosti, neophodnu poresku prijavu dostavlja po službenoj dužnosti nadležnoj poreskoj upravi. Nakon toga, organ poreske uprave je u obavezi da blagovremeno odluči o podnetoj poreskoj prijavi tako što će utvrditi iznos poreza koji trebate platiti za nepokretnost koja se nalazi u Vašem vlasništvu.

Od momenta prijema poreske prijave, poreski organ je dužan da donese Rešenje o porezu na imovinu u roku od 30 dana.

Da li postoji mogućnost žalbe na visinu poreza na imovinu?

Međutim, problem koji se u praksi veoma često dešava, odnosi se na činjenicu da nadležna Poreska uprava uglavnom previsoko opredeli porez na imovinu koji ste u obavezi da platite za Vašu nepokretnost, te je upravo to jedan od razloga zbog kojeg imate pravo da izjavite žalbu na Rešenje kojim je utvrđen porez na imovinu.

Da li postoji mogućnost žalbe ako Rešenje o porezu imovine niste dobili u roku?

Drugi problem koji je takođe učestao ogleda se u tome da Poreska uprava uglavnom ne ispoštuje rok koji je propisan zakonom za donošenje Rešenja o porezu na imovinu, te iz pomenutog razloga, imate pravo da podnesete žalbu zbog ćutanja uprave.

Ukoliko se nalazite u nekoj od gore pomenutih situacija, advokatska kancelarija Popović stoji Vam na raspolaganju kako bismo Vam na efikasan i profesionalan način pomogli oko postupka sastavljanja i podnošenja žalbe, a sve sa ciljem zaštite prava naših klijenta.

Da li više lica može plaćati porez na istu imovinu?

U životu se može desit da se u ulozi poreskog obveznika nad istom imovinom nađe više lica čija se visina poreza na imovinu određuje u zavisnosti od njihovog međusobnog odnosa. 

Naime, kada su na istoj nepokretnosti više lica  naznačeni kao poreski obveznici u tom slučaju obveznik je svako od tih lica srazmerno svom udelu u odnosu na celu nepokretnost. Međutim, neretko se dešava da nisu određeni udeli poreskih obveznika nad istom nepokretnosti te će postupajući organ u tom slučaju u procesu utvrđivanja oporezivanja smatrati se da su njihovi udeli jednaki.

Kako se utvrđuje vrednost nepokretnosti (imovine)?

U zavisnosti od toga da li je reč o poreskom obvezniku koji ne vodi odnosno vodi poslovne knjige, organ jedinice lokalne samouprave (poreski organ) utvrđuje vrednost nepokretnosti. 

Naime, kada je reč o vrednosti nepokretnosti poreskog obveznika koji ne vodi poslovne knjige, ista se utvrđuje na osnovu korisne površine i prosečne cene kvadratnog metra odgovarajućih nepokretnosti u zoni u kojoj se ista nalazi. 

Koje su stope poreza na imovinu?

Visina poreza na imovinu utvrđuje se proporcijalno u istoj visini za sve vrste nepokretnosti obveznika koji vodi poslovne knjige odnosno utvrđuje se u istoj visini za sva zemljišta obveznika koji ne vodi poslovne knjige u svim zonama iste jedinice lokalne samoprave. Tako zakonom utvrđena stopa poreza na imovinu iznosi na nepokretnost poreskog obveznika koji vodi poslovne knjige do 0,4%, dok na zemljištu poreskog obveznika koji ne vodi poslovne knjige iznosi do 0,30%.

Za razliku od navedenog visina stope poreza na imovinu na nepokretnost poreskog obveznika koji ne vodi poslovne knjige (osim na zemljištu) zavisi od poreske osnovice. Tako na poresku osnovicu do 10.000.000 dinara visina poreske stope iznosi do 0,40%, dok na iznos od 10.000.000 do 25.000.000 dinara poreska stopa iznosi  0,4% plus 0,6% na iznos preko 10.000,00 dinara. Tako utvrđenim stopama dodaje se 1.0% na iznos preko 25.000.000 dinara ukoliko poreska osnovica iznosi od 25.000.000 do 50.000.000 dinara.

Kada prestaje da važi poreska obaveza?

Obaveza po osnovu poreza na imovinu prestaje usled propasti predmeta oporezivanja ili nakon što prestane osnov  za plaćanje poreske obaveze određen zakonom o Porezima na imovinu, te shodno tome imajući u vidu različite osnove poreskog obvezivanja postoje različite pravne situacije u kojima dolazi do prestanke poreske obveze.  

Tako poreska obaveza prestaje najranije momentum odnosno danom kojim poreskom obvezniku prestaje pravo, državina ili korišćenje nepokretnosti koja se nalazi na teritoriji Republik Srbije a na koje se porez na imovinu plaća u skladu sa zakonom ili pak danom kada je navedeno pravo, državina ili korišćene iz predmetnog zakona po osnovu kojega se plaćao porez po zakonu prestalo biti predmet oporezivanja 

Takođe, do gubitka svojstva poreskog obveznika dolazi i su slučaju kada je neko drugo lice steklo pravo, državinu ili korišćenje na kojem postoji zakonska obaveza oporezivanja; ili  prestankom postojanja nepokretnost koja je predmet oporezivanja.

Na koje nepokretnosti se ne plaća porez (šta podleže oslobođenju plaćanja poreza)?

Oslobođenje poreza na imovinu u praksi je vrlo retko iako prvi pogled na predmetnu zakonsku odredbu ne ostavlja takav utisak. Naime, zakonodavac je bio vrlo strog prilikom utvrđivanja kruga nepokretnosti koje mogu dovesti do isključenja odnosno oslobođenja od plaćanja od poreza na imovinu, te se tom prilikom uglavnom vodio onim nepokretnostima koje su od opšteg interesa za državne, pokrajinske ili lokalne organe. Budući da je odredba člana 12 Zakona o porezu na imovinu dosta precizna zakonodavac je jednim stavom predmetne odredbe ostavio mogućnost da se za međunarodnim ugovorom predvidi oslobođenje od poreza na imovinu za pojedine nepokretnosti. 

U kojim slučajevima se vrši umanjenje poreza na imovinu?

Domicil predstavlja jedan od osnovnih uslova za umanjenje poreza na imovinu poreskog obveznika te je iz tog razloga potrebno da se prebivalište poreskog obveznika nalazi na stanu odnosno kući koja je predmet oporezivanja. Naime, u tom slučaju, na njegov zahtev može doći do umanjenja utvrđenog poreza na imovinu za 50% ali najviše do 20.000,00 dinara. 

Takođe, ukoliko je na jednoj kući odnosno stanu prijavljeno više obveznika tada pravo na umanjenje utvrđenog poreza ima svaki poreski obveznik i to srazmerno njihovim udelima u pravu na toj kući odnosno stanu.

Kada je reč na utvrđenom porezu za kuće i stanove površine do 60m² a koja nisu na građeviskom zemljištu odnosno zemljištu u građevinskom podrućju, lica starosti preko 65 godina a čije je prebivalište prijavljeno na predmetnoj nepokretnosti ostvaruju pravo na umanjenje poreza na imovinu za 75%.

Potrebno je istaći, da ukoliko su  za istu nepokretnost spunjeni uslovi za umanjenje poreza po više osnova u tom slučaju se umanjenje vrši samo po jednom osnovu i to onom koji je najpovoljniji za poreskog obveznika.